Zoeken naar nieuwe verbindingen buiten de klassieke-muziekbubbels

Van Kesteren wil eerder de verbindingen leggen tussen jazz, pop en klassiek, in plaats van tussen de traditionele instrumenten binnen de klassiek, zoals viool en piano. Die verbreding miste hij toen hij zelf nog studeerde. Vandaar dat hij studenten die zich ook tot de klassieke muziek beperken, wil inspireren om de blik te verruimen en andere muziekstromingen te verkennen. ‘Ik heb kennis van het gehele muziekspectrum, van traditioneel tot pop. Het kan heel waardevol zijn om vanuit deze kennis in gesprek te gaan met studenten over de verbreding van hun muzikale stijl.’ Hiervoor is hij is nog op zoek naar de juiste aanpak. Wanneer zijn fellowship begint, wil Van Kesteren ervoor waken dat hij zijn visie niet opdringt aan studenten. ‘Liever laat ik me leiden door de studenten, om samen te verkennen hoe we hun muzikaliteit verder kunnen ontwikkelen.’

Waarom muziek maken?

Als activistische student op HKU was van Kesteren niet altijd de makkelijkste. Zelf zat hij ook stevig in zijn eigen klassiek-bubbel, waar hij zich niet graag uit liet duwen. Zijn doel was om harp te spelen op de traditionele manier. Hij was immers opgeleid als klassiek harpist. Nadat hij op meerdere plaatsen ter wereld had gestudeerd en gespeeld, werd hem uiteindelijk op de muziekschool in Parijs een confronterende vraag gesteld: waarom maakte hij eigenlijk muziek? ‘Ik had er geen antwoord op en ik dacht: als ik deze vraag niet duidelijk kan beantwoorden, dan mag ik ook niet op het podium staan met mijn muziek. Met dat vraagstuk heb ik lang geworsteld. Uiteindelijk kwam een vriend van me met de suggestie: ‘waarom ga je niet je eigen muziek bedenken?’ Dat ben ik toen gaan doen en nu toer ik met mijn robot-orkest. Sinds ik mijn eigen muziek componeer en uitvoer, voel ik mij weer levend en gelukkig. En dat is precies het verhaal dat ik aan studenten wil vertellen: je moet jezelf vinden in de muziek die je maakt!’

Wakker schudden

HKU Utrechts Conservatorium leidt studenten vooral op als maker/uitvoerder en beperkt zich steeds minder tot de traditionele muzieklessen. Dat gebeurde ook al toen Van Kesteren er nog studeerde, benadrukt hij, maar toch bleef hij zich focussen op de klassieke ‘heilige noten’. Totdat ‘die ene vraag’ aan hem werd gesteld. ‘Die maakte iets los waardoor ik op zoek ging naar het bestaansrecht van mijn muziek. Daarom wordt de belangrijkste missie van mijn fellowship dat ik studenten kan wakker schudden zoals ik in Parijs ben ontwaakt.'

Open-minded

'Het grappige is: op HKU Utrechts Conservatorium is mij exact dezelfde vraag ook al gesteld, maar toen beschouwde ik het als een belediging. Daarom wil ik met een open blik aan mijn fellowship beginnen, om per student te kunnen bepalen hoe ik hun creativiteit kan prikkelen. Achteraf gezien had ik het fijn gevonden als een docent mij had begeleid op de manier die ik toen als student nodig had. Nu heb ik het pad vooral alleen moeten bewandelen.’

De blik van Van Kesteren is ook verder verruimd door zijn pasgeboren dochter. ‘Zij is zo open-minded! Wat ik haar ook laat horen, ze staat ervoor open. Hoe ouder we worden, hoe meer zwart-wit we gaan denken. Toch hebben we als mens de plicht om ruimdenkend te blijven. En als artiesten hebben wij de plicht om de ogen van andere mensen open te houden.’