EN

Science-Fiction & Performance

Interview met Sam Ruiter

Sam Ruiter (19), eerstejaars student Interactive Performance Design, is in september gestart met de opleiding. Wat vindt hij er tot nu toe van? We legden hem een aantal vragen voor.

Laten we makkelijk beginnen. Waarom ben je Interactive Performance Design gaan studeren?

Vanuit een interesse voor theater. Maar ik heb ook heel veel interesse in games, in nieuwe technologieën en in verhalen vertellen. En deze studie brengt dat allemaal samen en breekt het ook meteen allemaal open.

Hoe bedoel je?

Het verlegt de grenzen van huidige disciplines.

En wat is er dan zo bijzonder aan theater voor jou?

Het is het gevoel wat je erdoor kan krijgen. Dat is anders dan bij film of games. Theater is veel directer. Je zit er bij. En omdat het zo direct is, is de mogelijkheid voor interactie veel interessanter. Dan wordt het intenser. Je kan als maker nog beter jouw verhaal vertellen. Schuif de tribune weg, zet het publiek op de vloer en zet ze aan het werk. Dan hebben zij ook opeens invloed, maken ze een keuze in het verhaal. Dan gaan ze toch met een veel bredere ervaring naar huis?

Wat wil jij eigenlijk met jouw publiek?

Ze uit hun comfortzone halen. Dat kan heel heftig zijn, maar ook subtiel. Je kan iemand bijvoorbeeld een zintuig wegnemen door ze een hele donkere bril op te zetten. Het confronteert ze, maar het maakt het ook simpeler voor ze. Ze kunnen zich opeens veel beter focussen op geluid en geur. Je laat mensen op een andere manier naar de wereld kijken.

Ok iets anders. Voldoet Interactive Performance Design tot nu toe aan je verwachtingen?

Jazeker. Het is eerste jaar is nog best wel oriënterend met hele diverse vakken. Van digitaal photoshoppen, tot creative writing, tot model tekenen, tot virtual reality. En dat vind ik heel fijn. Je moet toch nog een beetje uitvogelen wat voor maker je bent.

Model tekenen?

Ja, ouderwets met potlood op papier een naakt model natekenen. Dat heeft even niks met techniek te maken maar je leert je wel de basis. Skills. Je leert naar perspectief te kijken. Lichtval. Kijken naar iets en omzetten naar een werk. Photoshop lijkt hier bijvoorbeeld heel erg op. Hoeken, schaduwen, licht. Met model tekenen leer je dat.

Past Interactive Performance Design bij deze tijd?

Het is super toekomstgericht. Door deze opleiding krijgen wij de kans om met science fiction-achtige apparaten aan de slag te gaan, virtual reality, hologrammen. Dat soort dingen. Daardoor hebben wij een goede kans om na onze studie aan een baan te komen of die zelf te creëren.

Wat vind je er het allerleukst aan?

Voornamelijk de diversiteit en wat je leert van je medestudenten. Maar de sfeer op school en de docenten zijn ook heel goed. Die zijn er echt om jou te helpen. Zij faciliteren jouw wensen. Ze helpen je om het beste eruit te halen.

Omschrijf je klas eens.

Het zijn echte makers. Qua vaardigheden complementeren we elkaar mega goed. Er zitten programmeurs bij die super vette shit kunnen maken. Andere mensen zijn weer auditief ingesteld. En weer anderen zijn weer goed met hun handen. We hebben allemaal een gedeelde interesse in wat techniek voor je kan doen en hoe je dat kan helpen om een beleving krachtiger te maken. We werken ook heel veel samen, dus je leert van elkaar maar maakt elkaar ook beter.

Ga je eigenlijk met plezier naar school?

Ja heel erg. Ik ben er ook heel veel. Niet alleen om te werken. Maar we hangen ook veel met elkaar. Eten met elkaar, helpen elkaar met projecten. Het is echt een familie