Quarantaine-fotoboek

Engaging with your Subject, was de opdracht van een fotoseminar dat Anthony Uittenbogaard volgde, maar door corona kwam er van dat hele engagen weinig terecht. Het thema veranderde dan ook gaandeweg in “Quarantaine”.

Spatial Design-student Anthony Uittenbogaard woont op de hoek van een drukke straat en wilde aanvankelijk vanachter zijn raam de lichaamshoudingen van voorbijgangers observeren; registreren hoe die veranderden in deze tijd. Maar hij kwam er al gauw achter dat niemand zich echt anders gedroeg. Anthony, lachend: ‘We ontwijken elkaar alleen nog wat méér dan eerst.’

Privé-detective

Kijkend naar zijn eerste pogingen viel hem op dat de vormen van zijn ouderwetse raam de foto’s een eigenaardige, stiekeme sfeer gaven; alsof je door het rolletje van een privédetective bladerde. Het weerspiegelde precies de sfeer van achterdocht die Anthony aan het begin van de coronacrisis voelde tussen mensen onderling. Maar hij besefte nog iets: ‘Wij zitten thuis om de fysiek zwakkeren in onze samenleving te beschermen, en daarmee stappen we tegelijkertijd in hun schoenen. Want wat voor ons het nieuwe normaal is, was voor hen altijd al normaal.’

Hij dook verder in dat gevoel. In plaats van de outsider looking in was hij nu de insider looking out. De voorbijwapperende jas van een fietser, teddybeerbeentjes tussen balkonspijlen, een blikje op straat: zijn foto’s laten flarden van het leven zien. Dagenlang was Anthony alleen maar bezig met wat er buiten zijn raam afspeelde. ‘Elke keer als er iets gebeurde, sprong ik op om er een foto van te maken. Het was dan ook wel echt dé activiteit van de dag.’ Lachend: ‘Ik voelde me net een bejaarde achter de geraniums!’

Depressie

De fotoserie sloeg aan, vrienden en bekenden begonnen naar een exemplaar te hengelen. Anthony stelde een fotoboek samen. Hij besloot om daarin ook teksten op te nemen die hij schreef in een donkere periode in zijn leven, nu zo’n drie jaar geleden, toen hij vanwege een nekhernia én een depressie enkele maanden thuiszat.

‘Als je eenmaal een depressie hebt gehad, blijft het een continue strijd tegen een terugval,’ vertelt hij. ‘Je valkuilen blijven gewoon bestaan. Destijds kreeg ik het gevoel dat het leven aan me voorbijtrok, en door corona werd ik weer teruggeworpen in die tijd. Met dat verschil dat de wereld nu niet doordraaide zonder mij, maar voor iedereen op dat moment stilstond.’

Met zijn camera in de aanslag besloot hij om de tijd naar zijn hand te zetten. ‘Met schoolopdrachten had ik na afronding nog vaak het gevoel: ik ben hier nog niet klaar mee,’ zegt Anthony. De waan van de dag dwong hem dan toch verder te gaan, iets nieuws te maken, iets anders te gaan doen. Met de coronacrisis brak een tijd aan waarin ineens veel meer rust was. Anthony: ‘Dat is dan ook wel weer het voordeel van deze tijd: het geeft je de kans om ergens echt diep in te duiken en op onderzoek uit te gaan. Met dit project kon ik dat eindelijk doen.’

Anthony werd samen met zijn klasgenoot Marija Prosheva geïnterviewd voor de cultuurbijlage van het Nederlands Dagblad (Alleen in te zien voor abonnees).

Op onze Instagram laten we je nog een paar extra beelden van Anthony en Marija zien.

Het fotoboek van Anthony is verkrijgbaar via zijn website. Van elk verkocht exemplaar wordt vijf euro gedoneerd aan het Rode Kruis.

tekst Christine Geense