.svg?ext=.svg){kind=logo}
Van Mars naar Venus
Interview met Kevin Kok
Op zijn 17e ontdekte laatstejaars Audiovisual Media Kevin Kok dat hij het fijn vindt zich af en toe als vrouw te kleden. Crossdressen heet dat tegenwoordig. Hij miste destijds een ‘referentiepunt’ in de media. Je bent hetero, homo of transgender, daartussen zou geen nuance bestaan. Met zijn eindexamenfilm Van Mars naar Venus wil Kevin die nuance tonen en tegelijkertijd jongeren van nu wèl dat referentiekader bieden.
Van Mars naar Venus
Clichébeeld
Over drie weken beginnen Kevin en zijn crew met het draaien van zijn fictiefilm, die het verhaal vertelt van een stoere gozer in de binnenvaart. Een jongeman die weet wat ie wil, een echte doorzetter is én een crossdresser. Die keuze voor fictie maakte Kevin heel bewust. ‘Veel mensen hebben een niet kloppend clichébeeld van crossdressers: ze denken aan mannen van 50 jaar of ouder. Maar er zijn ook een heleboel mensen van mijn leeftijd – twintigers – die de behoefte voelen om zich soms als vrouw te kleden. Om dat clichébeeld te doorbreken, maak ik een film met een jonge man in de hoofdrol. Natuurlijk had ik een documentaire over mijn eigen ervaringen kunnen maken, maar ik wil niet dat het over mij gaat. Er zijn veel jonge crossdressers die niet over hun verlangens durven te praten. Juist over hen moet de film gaan.’
Wanneer je als man een jurk aantrekt, lok je geheid reacties uit
We leven in een tolerante maatschappij, waarin haast alles bespreekbaar is. Desondanks zijn er volgens Kevin twee redenen die de urgentie van de film benadrukken: ‘Allereerst rust er nog steeds een taboe op crossdressen. Dat zie ik bijvoorbeeld aan reacties onder interviews met mij: “Haha! Gay!”, wordt er dan geschreven. Een ander aspect waaraan je kunt zien dat het zich in de taboesfeer begeeft, is de evolutie van kleding. Vrouwen dragen tegenwoordig gewoon spijkerbroeken en blazers, terwijl dit vroeger ondenkbaar was. De normen voor mannen lopen daar enorm bij achter. Want als je als man een jurk aantrekt, lok je geheid reacties uit. Maar gelukkig wordt er tegelijkertijd ook veel gesproken over het genderaspect: kijk maar naar gendervrije toiletten. Dat is de andere goede reden: juist nu kun je heel diep ingaan op onderwerpen die het grijze gebied tussen het man- en vrouwzijn onderzoeken. Het zou heel goed kunnen dat je over dertig jaar mensen veel meer moet masseren, voordat je ze zo’n onderwerp als crossdressen voor kunt schotelen. Natuurlijk zal de film ook nu voor veel mensen een eerste kennismaking met dit thema zijn, maar door de huidige tijdgeest kan men dat makkelijker aan. Je moet het ijzer smeden als het heet is!’
Grijstinten
Om de financiering van Van Mars naar Venus rond te krijgen heeft Kevin een inmiddels succesvolle crowdfundingactie opgestart: ‘Crowdfunden is niet het leukste onderdeel van je project. Het liefste wil je direct beginnen met schrijven om daarna te kunnen filmen. Je wilt in de eerste plaats creatief bezig zijn, maar het crowdfunden hoort er nu eenmaal bij. Ik las laatst dat Paul Verhoeven ook nog overal moet leuren om zijn financiën voor een film rond te krijgen.
Het crowdfundingstraject is voor ons een hele spannende periode geweest. Maar we hebben bewust de aandacht opgezocht en ik heb daarnaast zelf met veel mensen over mijn project gesproken. Uiteindelijk hebben we toch alle benodigde donaties bij elkaar weten te sprokkelen. Dat komt omdat we mensen hebben laten inzien dat crossdressen een onderbelicht thema is en dus belangrijk om te vertellen. We vertellen met de film een intiem en persoonlijk verhaal. Belangrijk is dat ik met deze film absoluut niet de waarheid over crossdressen wil verkondigen, maar het publiek juist wil laten zien dat er tussen mannen en vrouwen nog zoveel grijstinten zijn.'