Spectaculaire ode aan badminton

Voor zijn eindwerk heeft hij zo’n 130 stukken hout uitgezaagd en beschilderd, waarmee hij de dynamische badmintonsport wil symboliseren. ‘Het is een ode aan de Chinese olympisch kampioenen badminton Zhang Jun en Gao Ling: de eerste badmintonners die ik zag, toen mijn verslaving aan de sport begon.’

Groneschild kwam het duo in zijn middelbare schooltijd tegen op YouTube. 'Ik speelde toen al een tijdje badminton en wilde graag meer over de sport weten. Het werd me al snel helder dat China bij de Olympische Spelen altijd oppermachtig is. M’n bewondering nam hele grote vormen aan toen ik in 2010 met mijn vader het WK in Parijs ging bekijken: een cadeautje voor mijn schooldiploma. Wauw, wat waren die spelers SNEL! Ik ben zelf nooit iemand met veel badmintontalent geweest, maar toen ik besloot beeldend kunstenaar te worden heb ik bedacht dat ik de twee zou combineren.'

Zhang Jun en Gao Ling wonnen tweemaal goud in het gemengd dubbel op de Olympische Spelen. ‘Wat mij qua werk vooral interesseert’, zegt Groneschild, ‘is monumentale prestaties ook monumentaal weer te geven en een beeld te maken waar mensen naar willen blijven kijken. Fijngevoeligheid voor lijn, kleur en compositie zijn daarbij belangrijke componenten, zodat de kijker kan zien over wie het gaat en daarna rustig kan puzzelen wat het beeld verder nog aan details verraadt.’

Groneschild is niet alleen verslingerd aan kunst en de racketsport. Hij heeft ook een grote affiniteit met Azië, waar badminton op grote schaal gespeeld wordt. Vooral met Japan, waar hij in zijn derde jaar Illustratie naar toe ging voor een uitwisselingsproject. ‘Anime, manga en de Japanse cultuur spraken me altijd al aan. Toen ik klein was, tekende ik mythische figuren, monsters en andere wezens die gebaseerd waren op anime. Voor mijn uitwisseling ging ik naar Kyoto. Om me goed voor te bereiden, startte ik in het tweede jaar met het leren van de taal.’

‘In Kyoto stikt het van de galeries. Mijn kunst werd daar goed ontvangen; ik heb een aantal keer geëxposeerd met school en met vrienden die ik daar heb gemaakt. In Nederland wordt vooral nadruk gelegd op concept, in Japan draait het veel meer om vorm, techniek en of het mooi in elkaar zit. Ik vind het land zo boeiend dat ik na mijn examen waarschijnlijk terugga als research-student, zodat ik nog meer over de traditionele ambachten te weten kan komen.’

Voor de lange termijn blijven sport, kunst en het buitenland belangrijke sleutelwoorden voor de loopbaan van Groneschild. ‘Ten eerste wil ik heel erg graag op een groot internationaal badmintontoernooi in het buitenland met een aantal van dit soort installaties exposeren. Mijn droom voor de verdere toekomst is om als freelance kunstenaar fulltime bezig te zijn met het bouwen en verkopen van installaties in de meest uiteenlopende landen en in samenwerking met vele mensen. Of me dat in vijf jaar gaat lukken weet ik niet, maar het is wel mijn ambitie om deze plannen zo snel mogelijk waar te maken.’