Kunst moet niet alleen decoratief zijn

Lisette is al sinds de middelbare school bezig met kunst. Het was dan ook geen gekke keuze om na haar eindexamen een bachelor Kunstgeschiedenis te doen. “Maar tijdens het schrijven van mijn scriptie dacht ik: ‘Volgens mij sta ik aan de verkeerde kant van de studie.’ Hoewel Lisette eerst vond dat ze te oud was om met de kunstacademie te beginnen, is ze zich toch gaan oriënteren op verschillende artistieke opleidingen. “HKU voelde meteen goed.”

In haar werk speelt het strand een grote rol. Lisette groeide op in Scheveningen en werkte lange tijd bij een strandtent. “Wat ik zo mooi vind aan de strandcultuur: je hebt zo weinig om je identiteit te tonen. Toch zie je verschillende soorten groepen mensen”, legt Lisette uit. “Ik vind het altijd heel grappig om norse mensen met een felgekleurde parasol te zien. Die beeldtaal ben ik gaan onderzoeken.” In haar werk heeft zich dat vertaald naar verschillende kleuren en vormen die doen denken aan het strand. De schilderijen zijn soms niet opgespannen, waardoor ze lijken op wapperende strandhanddoeken.


"Het is altijd een eer als mensen je werk tentoon willen stellen”

Lisette werkte na het winnen van een ‘residency’ ook een maand lang in Londen, waar ze een maand lang ruimte en materialen kreeg om kunst te maken. “Daar voelde ik mij echt als een kind in een snoepwinkel”, vertelt ze lachend. “Ik kreeg de mooiste verf en grote kwasten die ik hier nooit zou kunnen betalen. Die laten ze je daar gewoon gebruiken.”

Met veel regen en vies weer was de inspiratie van zon en zee ver te zoeken. Toch was het thema ook in Engeland zichtbaar. “Ik was in Margate aan het strand en daar was het heel druilerig, grijs weer, maar er staat dan wel een pretpark, ‘Dreamland’.” Die tegenstrijdigheden vindt ze interessant. Het belangrijkste is volgens Lisette dat kunst je iets doet. “Het ergste wat je kan hebben, is dat je werk alleen maar decoratief is. Je wilt dat het meer doet met iemand dan alleen, ‘O, wat mooi’.”

Door haar verblijf in Londen heeft Lisette de openingen van vier tentoonstellingen met haar werk moeten missen. “Dat was wel echt jammer, want je wil gewoon je werk vertegenwoordigen en de mensen ontmoeten die jou hebben uitgekozen.” Het weekend dat ze terugkwam uit Londen, ging ze meteen naar Amsterdam. “Daar hangt nu een werk bij TORCH Gallery dat ik ben gaan bekijken. Voor mij was dat de eerste keer dat het niet gaat om ‘afgestudeerden’, maar dat ik onderdeel ben van een ‘gewone’ show.”

Het eindresultaat van haar werk in Londen wordt binnenkort in Utrecht geëxposeerd. Daarnaast begint ze in december aan een project bij AK24 aan de Ridderschapstraat en opent die maand bovendien een expositie van Arash Fakhim waar ze samen met andere kunstenaars werk mag laten zien.

Met alles wat er gaande is, zou een beetje stress niet gek zijn, maar daar heeft Lisette geen last van. “Op de academie leer je om veel werk te maken in korte tijd. Je leert daar wel mee dealen. Ik heb er vooral heel veel zin in.”

Tekst Mirte van Eysden, via Duic
Beeld Bas van Setten