.svg?ext=.svg){kind=logo}
Femme groeide op in Groningen. Op de middelbare school wist ze al dat ze naar de kunstacademie wilde, maar welke opleiding het zou worden was lange tijd nog onduidelijk. “Ik vond grafisch ontwerpen, fotografie en film heel leuk, maar dus ook tekenen.” Na een voorbereidend traject op een Groningse kunstacademie viel de keus op illustratie. “Daar werd ik het meest blij van. Bij illustratie heb je altijd complete vrijheid. Je begint vanaf nul en daarna ga je bouwen.” Na een grondig onderzoek van alle illustratieopleidingen in Nederland kwam ze terecht in Utrecht. “Omdat ik ben opgegroeid in Groningen, zag ik het feit dat Utrecht zo centraal ligt meteen als een groot pluspunt”, aldus Femme. “Ik heb ook bij andere opleidingen gekeken, maar daar vond ik het allemaal wat commerciëler of eentoniger. Bij HKU voelde het meteen goed.”
De studietijd heeft ze als heel prettig ervaren. “Ik mis het ook wel”, vertelt ze. “Met zijn allen op school aan projecten werken en in de avonden daar eten en blijven hangen. Het was soms stressvol, maar ook erg leuk.” Toch merkte Ter Haar dat ze de eerste jaren nog op zoek was. “Ik was best jong toen ik begon, achttien. In mijn derde jaar heb ik een half jaar in Zwitserland gestudeerd. Toen ik terugkwam, merkte ik dat er veel puzzelstukjes bij elkaar kwamen.”Ik wil iets teweeg brengen
Interview met Femme ter Haar
Eenzaamheid
Voor haar afstudeerproject in 2018 heeft ze mensen geïnterviewd over eenzaamheid. “Dat voelde best onnatuurlijk in het begin”, legt ze uit. “Dat is ook één van de redenen dat ik het onderwerp koos. Het is niet iets waar je makkelijk over praat.” Het resultaat was een geïllustreerde film. “Het is uiteindelijk veel beter geworden dan ik had voorzien”, vertelt Femme. “Door de reacties die ik kreeg, heb ik het gevoel dat het veel teweeg heeft gebracht.”
Dat is precies waar ze naar op zoek is in haar projecten. “Ik heb wel een mening over dingen in de wereld, maar wist heel lang niet goed hoe ik dat moest vertalen in mijn werk”, legt ze uit. “Ik ben niet iemand die politieke cartoons maakt.” Ze wil mensen graag op een andere manier aan het denken zetten. “Bij mijn afstudeerfilm was een aantal mensen geëmotioneerd door de film. Dat vond ik heel bijzonder. Het is niet mijn bedoeling om mensen aan het huilen te maken”, vertelt ze lachend. “De manier waarop ik het breng is subtiel, maar kan net zo goed heel effectief zijn.”Daarom is Femme ook geïnteresseerd in boekillustratie. “Kinderboeken worden onderschat alsof het alleen leuke plaatjes zijn, maar ze kunnen veel impact hebben”, vertelt ze. “Ik realiseer mij nu pas hoeveel invloed sommige boeken op mij hebben gehad. Bepaalde plaatjes blijven altijd hangen. Dat vind ik heel bijzonder.”
Het Huis van Betekenis
Op het moment is Femme bezig met iets heel anders. Geïnspireerd door het afstudeerproject over eenzaamheid heeft ze met Mark Schalken, creatief ontwerper, een illustratief project opgezet in Overvecht. Samen met acht anderen portretteert ze Overvechters. Om de groep nog iets te specificeren hebben ze gekozen voor senioren en nieuwkomers. “Zij zien Overvecht weer vanuit een nieuw perspectief en zijn daarom misschien wel tegengesteld aan de ouderen die Overvecht in de jaren ’60 gebouwd hebben zien worden.” Het project is gestart vanuit ‘het Huis van Betekenis’, een Utrechts atelier gericht op illustratie. “Ik vind het best spannend, maar het geeft ook veel energie en inspiratie. In dit geval vond ik het extra moeilijk omdat ik degene die ik interview niet wilde neerzetten als ‘alleen een vluchteling’. Je wilt hem als persoon leren kennen.”
Diepgang
Uiteindelijk wil ze niet alleen tekenen, maar ook diepgang zoeken door de wereld in te gaan en mensen te spreken. “HKU daagt je uit om onderzoek te doen. Dat is iets waar je tijdens de opleiding en als persoon in groeit als je ouder wordt”, legt ze uit. “Ik heb ook het idee dat het voor mijzelf, los van mijn werk, ook een verrijking is om die diepgang te blijven zoeken.”
tekst Mirte van Eysden
fotografie Robert Oosterbroek
bron: Duic