Aanleiding voor mijn beelden zijn filosofische vraagstukken over de hedendaagse samenleving, in dit geval de melancholische stemming. Ik ben geïnspireerd door de opvatting dat melancholie het gemis van en verlangen naar de verbondenheid is die we in onze vroegste kindertijd ervaren. Zodra het besef van het ‘ik’, de ander en de wereld ontstaat, verbreekt de eenheid door onderscheid en begrenzing. Verbeelding wordt aangewend door kinderen om fantasie en realiteit in elkaar over te laten vloeien. Een poging opnieuw te verbinden, zich thuis te voelen. Maar door besef van vergankelijkheid raken we vervreemd van dit ‘toekomstloze’ geluk.
Deze melancholie probeer ik op speelse wijze voelbaar te maken in mijn werk, waarin objecten symbolische betekenissen dragen. Ik wil uitnodigen tot vertragen, zoals de aandachtige verwondering waarmee een kind al spelend iets onderzoekt.